Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

Τάσος Λειβαδίτης : Ήταν 30 του Οχτώβρη 1988 ..

Τσιούνης Χρήστος

Τάσος Λειβαδίτης : Ήταν 30 του Οχτώβρη 1988 όταν ''έφυγε'' στα 66 του ,ο μεγάλος ποιητής! Έκκληση στους ιεράρχες και παπά- δες και καθηγητές και δασκάλους να διαβάσουν το ποίημα ''Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος'' μέσα στις Εκκλησιές και στα σχο- λειά στα ελληνόπουλα [Υπόψη ότι υπάρχει και σχετικό ΒΙΝΤΕΟ για το ποίημα]
Για την ΕΙΡΗΝΗ και το ΔΙΚΙΟ Αν θ έ λ ε ι ς να λ έ γ ε σ α ι ΑΝΘΡΩΠΟΣ

. * * *
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος // δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι . για την ε ι ρ ή ν η και το δ ί κ ι ο . Θα βγεις στους
δ ρ ό μ ο υ ς , θα φ ω ν ά ξ ε ι ς , τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές // το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες , μα ούτε βήμα πίσω. Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων // Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την
α δ ι κ ί α – και πρόσεχε μη ξεχαστείς ούτε στιγμή. Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια.// αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες //
// μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα ,αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στη νύχτα του πολέμου // Έτσι και σταματήσεις μια στιγ- μή να ονειρευτείς εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ' τις οβίδες. // Δεν έχεις καιρό // Δεν έχεις καιρό
για τον εαυτό σου // Αν θέλεις να λέγεσαι ά ν θ ρ ω π ο ς.
* * *
Αν θ έ λ ε ι ς να λ έ γ ε σ α ι ά ν θ ρ ω π ο ς μπορεί να χρειαστεί ν' αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη σου ή το παιδί σου
Δε θα διστάσεις // θ' απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο // Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις και ούτε θα φοβηθείς. // Το ξέρω ,είναι όμορφο ν' ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδι, να κοιτάς ένα άστρο ,να ονειρεύεσαι.// είναι όμορφο σκυμμένος πάνω από το κόκκινο στόμα της αγάπης σου να την ακούς να λέει όνειρα για το μέλλον. Μα εσύ πρέπει να τ' αποχαιρετήσεις όλ' αυτά και να ξεκινήσεις, γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμό- νικες του κόσμου , για όλα τ' άστρα ,για όλες τις λάμπες και για όλα τα όνειρα . ΑΝ θέλεις να λέγεσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
* * *
Αν θ έ λ ε ι ς να λ έ γ ε σ α ι ά ν θ ρ ω π ο ς μπορεί να χρεια- στεί να σε κλείσουν φυλακή για 20 ή και πιο πολλά χρόνια μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι την άνοιξη, τη μάνα και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ' το τετραγωνικό μέτρο του κελιού σου θα συνεχίζεις το δρόμο σου πάνω στη γη // κι όταν μες στην απέραντη σιωπή , τη νύχτα θα χτυπάς τον τοίχο του κελιού σου με το δάχτυλο [...] Εσύ κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια και ν' ασπρίζουν τα μαλλιά σου δε θα γερνάς // Εσύ και μες στη φυ- λακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος, αφού όλο και νέοι αγώνες θ' αρχίζουν στον κόσμο, αν θέλεις να λέγεσαι άνθρω- πος.
* * *
Αν θ έ λ ε ι ς να λ έ γ ε σ α ι ά ν θ ρ ω π ο ς θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα όποιο πρωινό // αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό γράμμα στη μάνα σου // θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία , τ' αρχικά του ονό- ματός σου και μια λέξη : Ε ι ρ ή ν η σα να ΄γραφες όλη την ιστο- ρία της ζωής σου. // Να μπορείς να πεθάνεις ένα πρωινό , να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξι ντουφέκια // σα να στεκό- σουνα μπροστά σ' ολάκερο το μέλλον.// Να μπορείς απάνω απ' την ομοβροντία που σε σκοτώνει , εσύ ν' ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που τραγουδώντας // π ο λ ε μ ά νε για την ε ι ρ ή ν η Αν θ έ λ ε ι ς να λ έ γ ε σ α ι ά ν θ ρ ω π ο ς ''
[για την επιλογή επιμέλεια]
Αντώνης Κ. Πρεκατές, δάσκαλος.
Τρίκαλα 30 του Οχτώβρη 2015

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου