Ο Τσιούνης Χρήστος κοινοποίησε τη δημοσίευση του Διονύσης Αλ Βολιμιάτης.
Ο Διονύσης Αλ Βολιμιάτης πρόσθεσε 3 νέες φωτογραφίες.
Γυναίκες: τότε που οι λεβέντισσες δεν προκάνανε για "ποδομπουτοσέλφι"
"φρου φρου" κ "αρώματα"
http://zanterevolucion.blogspot.gr/2016/09/blog-post_56.html
"φρου φρου" κ "αρώματα"
http://zanterevolucion.blogspot.gr/2016/09/blog-post_56.html
``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Τσιούνης Χρήστος
...
φωνάζοντας: '' Νάτος ο ταραξίας'', λέγοντας ψέματα: ''Τον πλήρωσαν οι
ξένοι'',''Δεν έχει πατρίδα'',''προδίδει''... Κι αφού μπήκανε οι στερνοί
νεκροί μεσ΄ στο φέρετρο //σε εκκλησιές με αίμα κτισμένες, έφτασε ...ο
Νόμος και ήρθε κι ο έμπορος [ σσ ο δανειστής ] με το τσαντικό του... Η
ΓΗ πέρναγε στα χέρια των ...τσιφλικάδων..
Τσιούνης Χρήστος
To μοναδικό μου ΒΡΑΒΕΙΟ είναι του ΛΑΟΥ που δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο...
[ ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΝΤΑ 1904 1973 ]
Σαν σήμερα [23.9.1973] '' έφυγε'' απ'τη ζωή ο Πάμπλο Νερούντα ένας από τους πιο αξιό- λογους και κορυφαίους ποιητές του 20ου αιώνα...Χιλιανός Κομ- μουνιστής ... Στη μνήμη του αφιερώνουμε μερικά επιλεγμένα απ'το τεράστιο έργο κείμενά του '' Ήταν -γράφει ο ίδιος- της τύχης μου να υποφέρω όσα υπέφερα και της τύχης μου να αγωνιστώ όπως αγωνίστηκα, να αγαπήσω και να τραγουδήσω όπως τραγούδησα. Γνώρισα [...] το θρίαμβο και την ήττα ,έχω ζωντανή στη μνήμη μου τη γεύση του ψωμιού,αλλά και τη γεύση του αίματος.Τι περισσό- τερο μπορεί να περιμένει ένας ποιητής; Η ζωή μου ήταν η ποίησή μου, που υπήρξε το στήριγμα όλων των αγώνων μου.Αν και πολλά βραβεία μου δόθηκαν, κανένα δεν μπορεί να συγκριθεί με το τελευταίο βραβείο.Να είμαι ο ποιητής του λαού μου.Το μεγάλο , το μοναδικό μου βραβείο είναι αυτό [...] [Πάμπλο Νερούντα ]
[ ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΝΤΑ 1904 1973 ]
Σαν σήμερα [23.9.1973] '' έφυγε'' απ'τη ζωή ο Πάμπλο Νερούντα ένας από τους πιο αξιό- λογους και κορυφαίους ποιητές του 20ου αιώνα...Χιλιανός Κομ- μουνιστής ... Στη μνήμη του αφιερώνουμε μερικά επιλεγμένα απ'το τεράστιο έργο κείμενά του '' Ήταν -γράφει ο ίδιος- της τύχης μου να υποφέρω όσα υπέφερα και της τύχης μου να αγωνιστώ όπως αγωνίστηκα, να αγαπήσω και να τραγουδήσω όπως τραγούδησα. Γνώρισα [...] το θρίαμβο και την ήττα ,έχω ζωντανή στη μνήμη μου τη γεύση του ψωμιού,αλλά και τη γεύση του αίματος.Τι περισσό- τερο μπορεί να περιμένει ένας ποιητής; Η ζωή μου ήταν η ποίησή μου, που υπήρξε το στήριγμα όλων των αγώνων μου.Αν και πολλά βραβεία μου δόθηκαν, κανένα δεν μπορεί να συγκριθεί με το τελευταίο βραβείο.Να είμαι ο ποιητής του λαού μου.Το μεγάλο , το μοναδικό μου βραβείο είναι αυτό [...] [Πάμπλο Νερούντα ]
* * *
Έτσι βάλτωσε ο καιρός μέσα στο στέρφα // Εισβάλαν όλοι σα λιμασμένο λεφούσι...// ...και στήσανε τη δική τους κατάχτηση: ''παντωπωλείον με είδη από το εξωτερικόν''! Τότε αποχτήσανε ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ // αγορασμένη στη ΜΑΥΡΗ ΑΓΟΡΑ Κατακυρώσανε αγροκτήματα [σσ αεροδρόμια,λιμάνια,νησιά,βοσκοτόπια και κανάλια] μαστίγια,σκλάβους,κατηχητικά,αστυνομίες και ξύλινους λαιμοδέτες //καταδίκων, άσυλα, μ π ο υ ρ δ έ λ α // κι όλα αυτά τ' αποκαλέσαν άγια δυτική κουλτούρα.
* * *
ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΑ ΘΑΝΑΤΟ
// κι απάνω στο ψυχομαχητό των δύστυχων παιδιών τους,
στα χώματα [φαγωμένα ως το κόκαλο από τους αρουραίους]
βαστούσαν τα σωθικά τους... Μακελάρηδες της λύσσας και της κρεμάλας//,κένταυροι χωμένοι στο βούρκο// της απληστίας ,είδωλα //τσακισμένα από τη λάμψη του χρυσαφιού// ξεκάνανε την ίδια τη γενιά σας // με νύχια ματωμένα και πάνω στα βράχια...// παίξατε στο χρυσό χώμα...// το θέατρο των αυτοκριτικών κολάσεων: Την Αρπαγή με το ...ρύγχος, την Ασέλγεια αλειμμένη αίμα ,την Πλεονεξία με τα χρυσά νύχια, την Προδοσία ,αισχρή μασέλα, το
Σταυρό, τρομαχτικό ερπετό, την Αγχόνη σ'ενα φόντο από χιόνι και το Θάνατο, αχνό,... ακίνητον μέσα στην πανοπλία του...
* * *
Σκόρπιοι στίχοι απ' το ΚΑΝΤΟ ΧΕΝΕΡΑΛ [ΓΕΝΙΚΟ ΑΣΜΑ] του Νερούντα. Η ζωή δε χάθηκε,βασκαδέρφια//Εγώ είμαι εδώ,για να πω την ιστορία απ' την ειρήνη του βουβαλιού ως τις
μαστιγωμένες αμμουδιές//της τελικής γης// Μάνα γη των μετάλλων
σε ξεπουλήσανε [σσ αυτή τη φορά ψευτοαριστεροί] σε κατακάψανε // σε δάγκωσαν,σε βασανίσαν,σε διάβρωσαν,σε αποσυνθέσαν... Μάνα της μαύρης πέτρας που θα σε θάψουν [σε θάβουν ήδη] στο αίμα! Άκου το βουητό του αγέρα//σκισμένο από τα βέλη[σσ τα μνημόνια...] Δεν υπάρχει κανείς; Ακούς; Δεν υπάρχει κανείς.Ακούς;Δεν ακούει κανείς; ...Δεν υπάρχει κανείς;Κοίτα τις πέτρες[σσ την Κερκόπορτα, την προδοσία ...]
ΤΟ ΟΝ [σσ ο άνθρωπος] διαλυόταν στο απέραντο αλώνι των χαμένων γεγονότων, των άθλιων συμβάντων,δέκα φορές,χίλιες φορές... και για τον καθένα ερχόταν όχι ένας μα πολλοί θάνατοι // που έμπαιναν στο λαό σαν ...λόγχη [μαχαιριά]. Κι ήταν ο άνθρω- πος ο πολιορκημένος του ψωμιού ή της κάμας ,ο τσοπάνης,το παιδί των λιμανιών, ο σκοτεινός καπετάνιος του αρότρου // ή το τρωκτικό των αιματηρών δρόμων. Όλοι ρέψανε προσμένοντας το θάνατό τους// και το ολέθριο τούτο καθημερινό τσάκισμα έμοιαζε μαύρη κούπα απ'όπου έπιναν τρέμοντας... Ποιος τσακίζει το κλαδί των σχέσεων; Ποιος ξαναθάβει τους αποχαιρετισμούς; Πέτρα στην πέτρα ,ο ανθρωπος πού ήταν; Αγέρας στον αγέρα ο άνθρωπος πού ήταν; Ανέβα να γεννηθείς μαζί μου ,αδελφέ.// χτίστη της σκαλωσιάς...
Θα ακολουθήσει το Β' μέρος
[πάντα στη μνήμη του μεγάλου Νερούντα ]
[για την επιμέλεια]:
Αντώνης Κ. Πρεκατές, δάσκαλος.
Τρίκαλα, 23 .9 . 2016
````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
````````````````````````````````````````````````````````````````````````
[Β' μέρος]
ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΝΤΑ στη μνήμη του Στίχοι απ' το ΚΑΝΤΟ ΧΕΝΕΡΑΛ [ΓΕΝΙΚΟ ΑΣΜΑ] ΟΙ ΚΑΤΑΧΤΗΤΕΣ – ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ... Οι μακελλάρηδες ρημάξαν τα νησιά [σσ την Ελλάδα μας κατόπιν ''προδοσίας''] Τους έδεσαν [σσ με τα Μνημόνια] και τους ματώσαν...,τους εθάψαν. Μόνο κόκκαλα κείτονταν // σε στάση σκελετών// σε σχήμα σταυρού, για μεγαλύτερη δόξα του θεού και των ανθρώπων// απ'τα βοσκοτόπια... ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΥΒΑ [σσ Η ΕΛΛΑΔΑ των ΤΡΟ'Ι'ΚΑΝΩΝ ..] Σε λίγο ήρθε το αίμα και η στάχτη...Τρομαγμένε αδελφέ ,μην το παίρνεις για φίλο [σσ εταίρο και σύμμαχο] το ρόδινο όρνιο [το μαύρο κοράκι] Αύριο θα πέσει το αίμα ποτάμι//τα δάκρυα καταχνιά,πλημμύρες ,πούσι,βροχή μέχρι να σου λιώσουν τα μάτια...Ο Ηγεμών [το ...κράτος είμαι εγώ !] προβάλλει στα μπαλκόνια: ''Είναι αδελφός μου'',λέει. Ο λαός απαντάει με πέτρες [και γιούχα] Και ο Κορτές [σσ ΤΡΟ'Ι'ΚΑνός] τροχίζει τα πριόνια του// στα προδομένια φιλιά... ...και ρωτάν τον εισβολέα // τους απάντησε ο θάνατος //χιλιάδες νεκροί [άταφοι] και οι αυτόχειρες κείτονταν εκεί // καρδιές δολοφονημένες [μπήκαν σκοτώνοντας...] ...κυκλώσαν την πλατεία ...σκοτώνοντας..., βουτώντας όλοι τους μέσα στο αίμα... Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ύψωσε το χέρι, έκαψε στην πλατεία τα βιβλία στο όνομα του...θεού...
* * *
Στα σπλάχνα της πατρίδας μου// έμπαινε η κάμα η φονική // λαβώνοντας τα χώματα τα ιερά// το αίμα καφτό έπεφτε // από σιωπή σε σιωπή,κάτω,μέσα,ως εκεί που ο σπόρος κοιμάται προσμένοντας την άνοιξη. Πιο βαθιά έπεφτε το αίμα τούτο. Έπεφτε ως τις ρίζες . Έπεφτε ως τους νεκρούς. Ως αυτούς που θα γεννιούνταν. ... Ευχαριστώ γιατί το νήμα σου στάθηκε σσ λαέ μου ανίκητο; μπορεί και να πέθανε πατημένο, φαγωμένο...μπορεί ν' απόμεινε μονάχα στάχτη // στο πυρπολημένο σπίτι,μπορεί και
να το'κοψε η κρύα λεπίδα του πολυκέφαλου δολοφόνου ή το μίσος που προσφέρει με χαμόγελο [η προδοσία του σταυρωμένου πλησίον],το ψέμα που πετιέται... Ποιος σ'έβαλε ,γυμνέ θνητέ ανάμεσα στα δόντια της μανίας; Πώς ήρθαν άλλα μάτια από άλλο μέταλλο, όταν γεννιόσουν; Ήσουν ...ανάμεσα σε αιμοσταγή [σσ και δοσίλογα] φαντάσματα ήσουν πάνω στη θύελλα της ...Νέμεσης. [...] Ήταν τιτάνιο υλικό το δίκιο...Από ψηλά θελήσαν να σε δουν...οι καταχτητές... θολώνοντας με τις σαρκαστικές φτυσιές τους... φωνά- ζοντας: ''Νάτος ο ταραξίας'', λέγοντας ψέματα:
''Τον πλήρωσαν οι ξένοι'',''Δεν έχει πατρίδα'',''προδίδει''... Κι αφού μπήκανε οι στερνοί νεκροί μεσ΄ στο φέρετρο //σε εκκλησιές με αίμα κτισμένες, έφτασε ...ο Νόμος και ήρθε κι ο έμπορος [σσ ο δανειστής] με το τσαντικό του... Η ΓΗ πέρναγε στα χέρια των ...τσιφλικάδων//από δοβλόν σε δοβλόν[χρυσό νόμισμα], άγνωστη, κράμα από οπτασίες και μοναστήρια, έως ότου η...γεωγραφία διαιρέθηκε όλη σε τσιφλίκια και ρουσφέτια. Μες απ'το νεκρωμένο χώρο περνούσε η πληγή του μιγάδα κι ο βούρδουλας του ευρωπαίου και του δουλέμπορου.Έτσι βάλτωνε ο καιρός στο στέρφα... Σκληρή η αλήθεια σαν αλέτρι...Κούπα της έγινε ο σκούρος λαός... Πατρίδα ,έχεις γεννηθεί από ξυλοκόπους,από τέκνα αβάπτιστα,απο μαραγκούς... και σήμερα θα γεννηθείς και πάλι σκληρή , μες από κει που ο προδότης και ο δεσμοφύλαξ σε πιστεύανε παντοτεινά θαμμένη.
ΣΗΜΕΡΑ , όπως και τότε, θα ΓΕΝΝΗΘΕΙΣ απ' το ΛΑΟ...
[Για την επιμέλεια και επιλογή]:
Αντώνης Κ.Πρεκατές,δάσκαλος...
Θα συνεχίσουμε με το Γ' μέρος [πάντοτε στη μνήμη του Πάμπλο Νερούντα]
`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
[Γ' μέρος ]
με τον ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΝΤΑ [στη μνήμη του ]
ΤΑ ΜΕΛΗ ''ΤΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ''
[Επαναστατικής απελευθερωτικής Οργάνωσης] Η ΜΑΝΟΥΕΛΑ Βελτράν [όταν έσπασε τα δεσμά του καταπιεστή και φώναζε : '' ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΥΣ [σσ και ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΔΟΣΙΛΟΓΟΥΣ] ήταν εκείνη που σκόρπισε τα καινούργια δημητριακά σ' όλη τη γη μας. Αυτό έγινε στη Νέα Γρανάδα [Κολομβία], στο Κέντρο της ''Βοήθειας''. Οι εταίροι [αντάρτες] ξετίναξαν την αντιβασιλεία σ' έναν α' γύρο. Ενωθήκαν ενάντια στα μονοπώλια , ενάντια στα αμαρτωλά προνόμια, και αποσύραν το βιβλίο με τις αστικές μηνύσεις. Ενωθήκαν ,με όπλα και λιθάρια, στρατός και γυναίκες ο λαός τάξη και αγανάχτηση και βαδίσανε κατά της Μπογοτά [πρωτεύουσα της Κολομβίας] και την κάστα της. Τότε κατέβη ο Αρχιεπίσκοπος: ''Θα 'χετε όλα τα δίκαιά σας. Το υπόσχομαι εις το όνομα του Θεού'' // Ο λαός συγκεντρώθηκε στην πλατεία. Και ο Αρχιεπίσκοπος ετέλεσε μια λειτουργία και έναν όρκο. Εκείνος ήταν η ειρήνη της δικαιοσύνης. ''Καταθέστε τα όπλα. Καθένας στο σπίτι του'' , είπε (αποφάνθηκε) Οι αντάρτες [επαναστάτες] παραδώσαν τα όπλα. Στη Μπογοτά δοξάσαν τον Αρχιεπίσκοπο, γιορτάσαν την προδοσία του, την επιορκία του, με μια μυσαρή [ δυσώδη,βρώμικη] λειτουργία και αρνήθηκαν και ψωμί και δικαιώματα.[σσ σαν το ΣΥΡΙΖΟΛΑΝΤ του ΤΣΙΠΡΙΣΤΑΝ]
* * *
Ντουφέκισαν τους αρχηγούς [σσ ''καρατόμησαν'' τους ''ακραίους''] μοιράσαν στα χωριά τα φρεσκοκομμένα κεφάλια , με τις ευλογίες του αρχιερέα και με χορούς στα αντιβασιλικά ανάκτορα.
* * *
Πρώτοι , βαριοί σπόροι // ριγμένοι στα χώματα
. παραμένετε εκεί, τυφλά αγάλματα, επωάζοντας
μέσα στην εχθρική νύχτα . την επανάσταση των σταχυών.
* * *
[για την επιλογή επιμέλεια]:
Αντώνης Κ.Πρεκατές, δάσκαλος.
```````````````````````````````````````````````````````````````````
Έτσι βάλτωσε ο καιρός μέσα στο στέρφα // Εισβάλαν όλοι σα λιμασμένο λεφούσι...// ...και στήσανε τη δική τους κατάχτηση: ''παντωπωλείον με είδη από το εξωτερικόν''! Τότε αποχτήσανε ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ // αγορασμένη στη ΜΑΥΡΗ ΑΓΟΡΑ Κατακυρώσανε αγροκτήματα [σσ αεροδρόμια,λιμάνια,νησιά,βοσκοτόπια και κανάλια] μαστίγια,σκλάβους,κατηχητικά,αστυνομίες και ξύλινους λαιμοδέτες //καταδίκων, άσυλα, μ π ο υ ρ δ έ λ α // κι όλα αυτά τ' αποκαλέσαν άγια δυτική κουλτούρα.
* * *
ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΑ ΘΑΝΑΤΟ
// κι απάνω στο ψυχομαχητό των δύστυχων παιδιών τους,
στα χώματα [φαγωμένα ως το κόκαλο από τους αρουραίους]
βαστούσαν τα σωθικά τους... Μακελάρηδες της λύσσας και της κρεμάλας//,κένταυροι χωμένοι στο βούρκο// της απληστίας ,είδωλα //τσακισμένα από τη λάμψη του χρυσαφιού// ξεκάνανε την ίδια τη γενιά σας // με νύχια ματωμένα και πάνω στα βράχια...// παίξατε στο χρυσό χώμα...// το θέατρο των αυτοκριτικών κολάσεων: Την Αρπαγή με το ...ρύγχος, την Ασέλγεια αλειμμένη αίμα ,την Πλεονεξία με τα χρυσά νύχια, την Προδοσία ,αισχρή μασέλα, το
Σταυρό, τρομαχτικό ερπετό, την Αγχόνη σ'ενα φόντο από χιόνι και το Θάνατο, αχνό,... ακίνητον μέσα στην πανοπλία του...
* * *
Σκόρπιοι στίχοι απ' το ΚΑΝΤΟ ΧΕΝΕΡΑΛ [ΓΕΝΙΚΟ ΑΣΜΑ] του Νερούντα. Η ζωή δε χάθηκε,βασκαδέρφια//Εγώ είμαι εδώ,για να πω την ιστορία απ' την ειρήνη του βουβαλιού ως τις
μαστιγωμένες αμμουδιές//της τελικής γης// Μάνα γη των μετάλλων
σε ξεπουλήσανε [σσ αυτή τη φορά ψευτοαριστεροί] σε κατακάψανε // σε δάγκωσαν,σε βασανίσαν,σε διάβρωσαν,σε αποσυνθέσαν... Μάνα της μαύρης πέτρας που θα σε θάψουν [σε θάβουν ήδη] στο αίμα! Άκου το βουητό του αγέρα//σκισμένο από τα βέλη[σσ τα μνημόνια...] Δεν υπάρχει κανείς; Ακούς; Δεν υπάρχει κανείς.Ακούς;Δεν ακούει κανείς; ...Δεν υπάρχει κανείς;Κοίτα τις πέτρες[σσ την Κερκόπορτα, την προδοσία ...]
ΤΟ ΟΝ [σσ ο άνθρωπος] διαλυόταν στο απέραντο αλώνι των χαμένων γεγονότων, των άθλιων συμβάντων,δέκα φορές,χίλιες φορές... και για τον καθένα ερχόταν όχι ένας μα πολλοί θάνατοι // που έμπαιναν στο λαό σαν ...λόγχη [μαχαιριά]. Κι ήταν ο άνθρω- πος ο πολιορκημένος του ψωμιού ή της κάμας ,ο τσοπάνης,το παιδί των λιμανιών, ο σκοτεινός καπετάνιος του αρότρου // ή το τρωκτικό των αιματηρών δρόμων. Όλοι ρέψανε προσμένοντας το θάνατό τους// και το ολέθριο τούτο καθημερινό τσάκισμα έμοιαζε μαύρη κούπα απ'όπου έπιναν τρέμοντας... Ποιος τσακίζει το κλαδί των σχέσεων; Ποιος ξαναθάβει τους αποχαιρετισμούς; Πέτρα στην πέτρα ,ο ανθρωπος πού ήταν; Αγέρας στον αγέρα ο άνθρωπος πού ήταν; Ανέβα να γεννηθείς μαζί μου ,αδελφέ.// χτίστη της σκαλωσιάς...
Θα ακολουθήσει το Β' μέρος
[πάντα στη μνήμη του μεγάλου Νερούντα ]
[για την επιμέλεια]:
Αντώνης Κ. Πρεκατές, δάσκαλος.
Τρίκαλα, 23 .9 . 2016
````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
````````````````````````````````````````````````````````````````````````
[Β' μέρος]
ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΝΤΑ στη μνήμη του Στίχοι απ' το ΚΑΝΤΟ ΧΕΝΕΡΑΛ [ΓΕΝΙΚΟ ΑΣΜΑ] ΟΙ ΚΑΤΑΧΤΗΤΕΣ – ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ... Οι μακελλάρηδες ρημάξαν τα νησιά [σσ την Ελλάδα μας κατόπιν ''προδοσίας''] Τους έδεσαν [σσ με τα Μνημόνια] και τους ματώσαν...,τους εθάψαν. Μόνο κόκκαλα κείτονταν // σε στάση σκελετών// σε σχήμα σταυρού, για μεγαλύτερη δόξα του θεού και των ανθρώπων// απ'τα βοσκοτόπια... ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΥΒΑ [σσ Η ΕΛΛΑΔΑ των ΤΡΟ'Ι'ΚΑΝΩΝ ..] Σε λίγο ήρθε το αίμα και η στάχτη...Τρομαγμένε αδελφέ ,μην το παίρνεις για φίλο [σσ εταίρο και σύμμαχο] το ρόδινο όρνιο [το μαύρο κοράκι] Αύριο θα πέσει το αίμα ποτάμι//τα δάκρυα καταχνιά,πλημμύρες ,πούσι,βροχή μέχρι να σου λιώσουν τα μάτια...Ο Ηγεμών [το ...κράτος είμαι εγώ !] προβάλλει στα μπαλκόνια: ''Είναι αδελφός μου'',λέει. Ο λαός απαντάει με πέτρες [και γιούχα] Και ο Κορτές [σσ ΤΡΟ'Ι'ΚΑνός] τροχίζει τα πριόνια του// στα προδομένια φιλιά... ...και ρωτάν τον εισβολέα // τους απάντησε ο θάνατος //χιλιάδες νεκροί [άταφοι] και οι αυτόχειρες κείτονταν εκεί // καρδιές δολοφονημένες [μπήκαν σκοτώνοντας...] ...κυκλώσαν την πλατεία ...σκοτώνοντας..., βουτώντας όλοι τους μέσα στο αίμα... Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ύψωσε το χέρι, έκαψε στην πλατεία τα βιβλία στο όνομα του...θεού...
* * *
Στα σπλάχνα της πατρίδας μου// έμπαινε η κάμα η φονική // λαβώνοντας τα χώματα τα ιερά// το αίμα καφτό έπεφτε // από σιωπή σε σιωπή,κάτω,μέσα,ως εκεί που ο σπόρος κοιμάται προσμένοντας την άνοιξη. Πιο βαθιά έπεφτε το αίμα τούτο. Έπεφτε ως τις ρίζες . Έπεφτε ως τους νεκρούς. Ως αυτούς που θα γεννιούνταν. ... Ευχαριστώ γιατί το νήμα σου στάθηκε σσ λαέ μου ανίκητο; μπορεί και να πέθανε πατημένο, φαγωμένο...μπορεί ν' απόμεινε μονάχα στάχτη // στο πυρπολημένο σπίτι,μπορεί και
να το'κοψε η κρύα λεπίδα του πολυκέφαλου δολοφόνου ή το μίσος που προσφέρει με χαμόγελο [η προδοσία του σταυρωμένου πλησίον],το ψέμα που πετιέται... Ποιος σ'έβαλε ,γυμνέ θνητέ ανάμεσα στα δόντια της μανίας; Πώς ήρθαν άλλα μάτια από άλλο μέταλλο, όταν γεννιόσουν; Ήσουν ...ανάμεσα σε αιμοσταγή [σσ και δοσίλογα] φαντάσματα ήσουν πάνω στη θύελλα της ...Νέμεσης. [...] Ήταν τιτάνιο υλικό το δίκιο...Από ψηλά θελήσαν να σε δουν...οι καταχτητές... θολώνοντας με τις σαρκαστικές φτυσιές τους... φωνά- ζοντας: ''Νάτος ο ταραξίας'', λέγοντας ψέματα:
''Τον πλήρωσαν οι ξένοι'',''Δεν έχει πατρίδα'',''προδίδει''... Κι αφού μπήκανε οι στερνοί νεκροί μεσ΄ στο φέρετρο //σε εκκλησιές με αίμα κτισμένες, έφτασε ...ο Νόμος και ήρθε κι ο έμπορος [σσ ο δανειστής] με το τσαντικό του... Η ΓΗ πέρναγε στα χέρια των ...τσιφλικάδων//από δοβλόν σε δοβλόν[χρυσό νόμισμα], άγνωστη, κράμα από οπτασίες και μοναστήρια, έως ότου η...γεωγραφία διαιρέθηκε όλη σε τσιφλίκια και ρουσφέτια. Μες απ'το νεκρωμένο χώρο περνούσε η πληγή του μιγάδα κι ο βούρδουλας του ευρωπαίου και του δουλέμπορου.Έτσι βάλτωνε ο καιρός στο στέρφα... Σκληρή η αλήθεια σαν αλέτρι...Κούπα της έγινε ο σκούρος λαός... Πατρίδα ,έχεις γεννηθεί από ξυλοκόπους,από τέκνα αβάπτιστα,απο μαραγκούς... και σήμερα θα γεννηθείς και πάλι σκληρή , μες από κει που ο προδότης και ο δεσμοφύλαξ σε πιστεύανε παντοτεινά θαμμένη.
ΣΗΜΕΡΑ , όπως και τότε, θα ΓΕΝΝΗΘΕΙΣ απ' το ΛΑΟ...
[Για την επιμέλεια και επιλογή]:
Αντώνης Κ.Πρεκατές,δάσκαλος...
Θα συνεχίσουμε με το Γ' μέρος [πάντοτε στη μνήμη του Πάμπλο Νερούντα]
`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
[Γ' μέρος ]
με τον ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΝΤΑ [στη μνήμη του ]
ΤΑ ΜΕΛΗ ''ΤΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ''
[Επαναστατικής απελευθερωτικής Οργάνωσης] Η ΜΑΝΟΥΕΛΑ Βελτράν [όταν έσπασε τα δεσμά του καταπιεστή και φώναζε : '' ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΥΣ [σσ και ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΔΟΣΙΛΟΓΟΥΣ] ήταν εκείνη που σκόρπισε τα καινούργια δημητριακά σ' όλη τη γη μας. Αυτό έγινε στη Νέα Γρανάδα [Κολομβία], στο Κέντρο της ''Βοήθειας''. Οι εταίροι [αντάρτες] ξετίναξαν την αντιβασιλεία σ' έναν α' γύρο. Ενωθήκαν ενάντια στα μονοπώλια , ενάντια στα αμαρτωλά προνόμια, και αποσύραν το βιβλίο με τις αστικές μηνύσεις. Ενωθήκαν ,με όπλα και λιθάρια, στρατός και γυναίκες ο λαός τάξη και αγανάχτηση και βαδίσανε κατά της Μπογοτά [πρωτεύουσα της Κολομβίας] και την κάστα της. Τότε κατέβη ο Αρχιεπίσκοπος: ''Θα 'χετε όλα τα δίκαιά σας. Το υπόσχομαι εις το όνομα του Θεού'' // Ο λαός συγκεντρώθηκε στην πλατεία. Και ο Αρχιεπίσκοπος ετέλεσε μια λειτουργία και έναν όρκο. Εκείνος ήταν η ειρήνη της δικαιοσύνης. ''Καταθέστε τα όπλα. Καθένας στο σπίτι του'' , είπε (αποφάνθηκε) Οι αντάρτες [επαναστάτες] παραδώσαν τα όπλα. Στη Μπογοτά δοξάσαν τον Αρχιεπίσκοπο, γιορτάσαν την προδοσία του, την επιορκία του, με μια μυσαρή [ δυσώδη,βρώμικη] λειτουργία και αρνήθηκαν και ψωμί και δικαιώματα.[σσ σαν το ΣΥΡΙΖΟΛΑΝΤ του ΤΣΙΠΡΙΣΤΑΝ]
* * *
Ντουφέκισαν τους αρχηγούς [σσ ''καρατόμησαν'' τους ''ακραίους''] μοιράσαν στα χωριά τα φρεσκοκομμένα κεφάλια , με τις ευλογίες του αρχιερέα και με χορούς στα αντιβασιλικά ανάκτορα.
* * *
Πρώτοι , βαριοί σπόροι // ριγμένοι στα χώματα
. παραμένετε εκεί, τυφλά αγάλματα, επωάζοντας
μέσα στην εχθρική νύχτα . την επανάσταση των σταχυών.
* * *
[για την επιλογή επιμέλεια]:
Αντώνης Κ.Πρεκατές, δάσκαλος.
```````````````````````````````````````````````````````````````````
Το εκκλησιαστικό ιερατείο έχει κριθεί. Και για την Κατοχή, τότε που όριζε «κυβερνήσεις» δοσίλογων. Και για την επταετία, τότε που «διάβαζε» υπηρετώντας τη χούντα.Κρίνεται από τη μαυρίλα που αποπνέουν εκλεκτοί μητροπολίτες - υμνητές του χρυσαυγιτισμού. Αφού, όμως, ο κ.Ιερώνυμος θέλει να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα για την στάση της ιεραρχίας απέναντι στην Κατοχή και στην χούντα, πολύ ευχαρίστως.
Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/…/…/blog-post_632.html…
Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/…/…/blog-post_632.html…
Το εκκλησιαστικό ιερατείο έχει κριθεί. Και για την Κατοχή, τότε που όριζε «κυβερνήσεις» δοσίλογων. Και για την επταετία, τότε που «διά...
anemosantistasis.blogspot.com|-Αντίσταση μέχρι την τελική νίκη του λαού μας
````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε
Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πώς σε θένε
Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πώς σε θένε
Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε
Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν
Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα
.......................
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος.... Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης...
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος
.....................
https://www.youtube.com/watch?v=xy1BlhKLL-w
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν
Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα
.......................
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος.... Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης...
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος
.....................
https://www.youtube.com/watch?v=xy1BlhKLL-w
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου